ชีวิตของคนอาข่า

ปี 2017.05 ได้มีโอกาสไปที่บ้านของคุณสามี แล้วรู้สึกอยากถ่ายรูปหญ้าหรือ ผักต่างๆที่เกาหลีว่ามีความเหมือนหรือความแตกต่างมากน้อยขนาดไหน แต่เท่าที่สังเกตแล้ว เห็นว่าบ้างอย่างเหมือนบ้านเรา แต่จะมีขนาดของใบ หรือขนาดของผลใหญ่กว่าบ้านเรา เราลองมาสังเกตดูนะค่ะ จริงที่ถ่ายมาก็ไม่รู้จักชื่อของหญ้าหรอกค่ะ เพียงแต่อยากให้ได้ดูว่า หญ้าที่เกาหลีเหมือนบ้านเราไหม  ช่วงเดือนที่ห้า เป็นช่วงฤดูร้อนของเกาหลี ดังนั้น ต้นไม้ทุกที่ก็เป็นสีเขียวค่ะ  ผักที่บ้านเขาน่ากินไหมค่ะ ปกติแล้วที่เกาหลีไม่ค่อยมีพื้นที่ให้เราปลูกกินได้ ยิ่งถ้าเป็นในตัวเมือง หาพื้นที่ปลูกไม่เจอค่ะ แต่ที่เราเห็นนี้ เป็นที่เล็กๆๆ ติดกับทางเดินขึ้นตึกอ่ะค่ะ เห็นแล้วประทับใจมากๆค่ะ  น่ากิน .....น่ากิน......^^

ชีวิตของคนอาข่า : กาแฟที่ไร่ :   กาแฟ ถือว่าเป็นแหล่งรายได้ของชาวบ้านรวมทั้งครอบครัวฉันด้วย จึงทำให้ชาวบ้านที่นี่มุมมั่นที่จะปลูกกาแฟมากขึ้น เพื่อเป็นแหล่งรายได้ของแต่ล...

 วันนี้มีโอกาสไปถ่ายรูปข้างนอกบ้าน เพราะเนื่องจากเมื่อเช้าตอนเข้าแถวอยู่ก็ได้เห็นทั้งดอกไม่น้ำค้างที่สวยงามมาก ก็เลยจับกล้องมาถ่ายเลยก็ได้อารมณ์ประมาณนี้มานะค่ะ อากาศหนาวแล้วรู้สึกบรรยกาศรอบๆก็ชวนให้เหงาไปด้วย  บางครั้งเราคิดว่าดอกไม่ริมทางก็คือดอกไม่ริมทางไม่มีความสวยงามแต่ไม่หรอกค่ะ สำหรับฉันนั่นคือสิ่งที่เราพบเจอได้ง่ายไม่ต้องไปซื้อ ไม่ต้องไปหาดูไกล เพียงแค่เราออกจากห้องของเราแล้วเดินไปตามถนนหนทางมีมากมาย และยังเป็นสีสันให้กับถนนเมื่อคนอื่นมองแล้วสบายสตา และยังทำให้ปากของเรายิ้มออกมาโดยไม่ต้องต้องบอก นั้นแหละคือ ความรักของธรรมชาติที่มอบให้กับเรา อย่าให้เราดูถูกว่ามันเป็นแค่ดอกไม้ริมทาง แต่มันมากกว่านั้นเสียอีก ทั้งสวย ทั้งหอม และยังทำให้เราชื่นใจอีกด้วย

นิทานอาข่า อ่าอู๊จาลา                อ่าอู๊จาลาเป็นหนุ่มกำพร้า ฐานะยากจนมากแต่เขาเป็นคนที่ฉลาดแกมโกง หากินด้วยการใช้ขี้มูกมาหลอกคน วันหนึ่ง เขาเดินทางไปหมู่บ้านต่างถิ่น ด้วยความหิวอยากจะหาของกิน จึงคิดเล่ห์เหลี่ยมไปด้วยขณะที่เดินก็ไปเจอบ้านหลังหนึ่ง เจ้าของบ้านเลี้ยงไก่ไว้หลายตัว อาอูจาละก็เริ่มแผนการทันที อาอูจาละ : ท่านเจ้าของบ้าน ท่านว่าไก่ของท่านจะกินขี้มูกของเราหรือไม่ เจ้าของบ้าน : ไม่กินหรอก ไก่ของเราไม่สกปรกแบบนั้น อาอูจาละ : ถ้าไก่ของท่านกินขี้มูกเรา ไก่ตัวนี้จะเป็นของเรา ตกลงไหม เจ้าของบ้าน : ตกลง แต่ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก            และไก่ตัวนั้นก็กินขี้มูกอาอูจาละจริงๆ เขาจึงได้ๆไก่กลับมาหนึ่งตัว แล้วเดินทางไปหมู่บ้านต่อไป เมื่อไปถึงหมู่บ้านมีงานศพที่บ้านหลังหนึ่ง อาอูจาละเข้าไปถามลูกชายผู้ตายว่า อาอูจาละ : พ่อของเจ้าจะลุกขึ้นมารกินไก่ของข้าไหม เจ้าของบ้าน : ไม่พ่อฉันตายแล้วจะมากินไก่เจ้าได้ไงล่ะ           ...

นิทานอาข่า ชายขี้เกียจ         ชายคนหนึ่งเป็นคนขี้เกียจ เขาถางป่าได้นิดเดียว ปลูกข้าวไม่พอกินทุกปี วันหนึ่งพระเจ้ามาบอกว่ามีกอไผ่กอหนึ่งให้ไปถางกอไผ่นั้นออก แล้วปลูกข้าวตรงนั้น พอปลูกข้าวไปได้ไม่นานเท่าไร ยายของพระเจ้าก็มาเพิ่มจำนวนข้าวให้ แม้จำนวนข้าวน้อยก็เปลี่ยนเป็นจำนวนมาก ๆ เขาก็เก็บเกี่ยว รุ่งขึ้นยายแก่ของพระเจ้าก็มาเพิ่มจำนวนให้อีก ชายขี้เกียจก็ไปเก็บเกี่ยวจนเขาขี้เกียจจะเกี่ยวแล้ว คืนนั้นเขาไปแอบดูในไร่ เห็นหญิงแก่คนหนึ่งมาแต่งข้าวเป็นรวงออกมา ชายขี้เกียจเลยขับไล่หญิงแก่คนนั้นให้ออกไปจากไร่ของเขา ยายแก่เลยจากไป เขาตาม ไม่ทันเลยใช้สุนัขตามไปกัดยายแก่ ยายแก่หนีทุรนทุรายจนเสมหะหล่นลงพื้น ยายหันกลับต่อว่าชายขี้เกียจว่า เมื่อไม่ต้องการแล้ว ทำไม ไม่บอกว่าพอแล้ว ขับไล่คนแก่แบบนี้ต่อไปถ้าไม่ขยันก็จะได้กินแต่น้ำลายที่บ้วนออกไป ถ้าไม่มีปัญญาแม่แต่น้ำลายก็จะไม่ได้กิน                                               ...

    จอบแสนวิเศษ ซึ่งเป็นอุปกรณ์สำคัญและแป็นอุปกรณ์หลักในการทำไร่ เพราะสิ่งนี้เอง เราพูดได้ว่าทำได้เกือบทุกอย่างเลยค่ะ เราเอามาถางหญ้า ขุดดิน และอื่นๆ     ลูกยอดมะระ กำลังปลูกลงดินเพื่อจะเก็บเกี่ยวในอีก 4-5 หน้า และเป็นอีกเศรษฐกิจหนึ่งที่สร้างรายได้ให้กับชาวบ้าน   ต้นท้อ   วีธีปลูกยอดมะระหวาน เราจะปลูกเป็นแถวเพื่อง่ายต่อกันเก็บเกี่ยว  เมื่อยอดมะระโตขึ้นก็จะมีการใส่ปุ๋ยและดึงวัชพืชให้   ดอกทานตะวันพร้อมที่จะให้เรากินเม็ดของทานตะวันแล้วค่ะ  เตาไฟที่กระท่อมที่ไร่ ลอช่อ  เป็นผักจิ้มชนิดหนึ่งของคนอาข่า ลักษณะกระท่อมที่ไร่ เก้าอี้เล็กๆ ที่ทำมาจากไม้เพื่อเป็นที่นั่งยามพักผ่อน เม็ดทานตะวัน   พร้อมที่โดนกินแล้วค่ะ ผนังของกระท่อมที่ไร่ แม่กำลังล้างมือล้างหน้าเพื่อทานอาหารกลางวันที่ไร่ ที่ลาบมีด โดยใช้ก้อนหิน  ดอกไม้ริมทาง ต้นแตงกวา ดอกแตงกวา ไร่กะหล่ำปลี ลูกมะระหวาน ยอดมะระหวานพร้อมขาย แม่กำลังเ...